Czym różni się badanie UT złączy spawanych ze stali nierdzewnych względem tych wykonanych ze stali stopowych?
Często powielanym mitem jest, że do badania złączy spawanych ze stali austenitycznych można podejść „z marszu” tak jak w przypadku stali węglowych. Problematyka badania takich złączy jest dość złożona, zasadniczo składa się z kombinacji materiał-spoiwo. Mogą zdarzyć się materiały nierdzewne np. o drobnej strukturze materiału jak i spoiwa, o drobnej strukturze materiału a grubej spoiwa, grubej materiału jak i spoiwa oraz bardzo grubej tych obu. Dlatego każdorazowo przypadek badania takich spoin należy rozpatrywać indywidualnie i (zgodnie z PN-EN ISO 22825) każdorazowo należy wykonać próbki odniesienia oraz zweryfikować czy możliwe jest spenetrowanie materiału i spoiny falą ultradźwiękową. Samo badanie, poza przypadkiem gdy materiał i spoina są drobnoziarniste i akustycznie podobne do stali węglowej, przebiega inaczej. Wymaga zastosowania innego sprzętu niż w przypadku badania złączy ze stali węglowej, przykładowo:
-techniki kombinowane z zastosowaniem głowic na fale podłużne i poprzeczne (ze względu na niepenetrowalność materiału spoiny przez fale drgające poprzecznie),
-stosowanie tylko głowic na fale podłużne i uzupełnienie badania głowicami na fale podpowierzchniowe.
Rozwinięcie alternatywnych technik ultradźwiękowych pozwala wykonywać takie badania szybciej i wygodniej, a dodatkowo z zapisem stosując technikę Phased Array.